Nga Zenel Çeliku
Në zgjedhjet e 11 majit, Partia Demokratike (PD) shënoi një nga rezultatet më të dobëta në historinë e saj. Madje edhe në vitin 1997, kur Shqipëria ndodhej në kaos të plotë, PD nuk doli kaq keq. Duhet pranuar se Sali Berisha e rimori PD-në përmes një aksioni personal brenda familjes politike, duke sfiduar ish-bashkëpunëtorët e tij më të afërt. Ai u rishfaq si lideri absolut i së djathtës dhe mori mbështetjen e rreth 520 mijë votuesve demokratë. Kjo është një panoramë reale – një fakt që s’mund të anashkalohet.
Por përkrah Berishës vazhdojnë të qëndrojnë figura të diskredituara, të ricikluara përmes forcës së autoritetit të tij. Këta individë shpesh janë më të urryerit nga vetë elektorati demokrat. Atëherë lind pyetja: pse Sali Berisha i mban ende pranë vetes këta personazhe?
Sipas vlerësimit tim, ka disa arsye kryesore:
- Besnikëria personale ndaj Berishës. Shumë nga këto figura – si Jozefina Topalli, Flamur Noka, Albana Vokshi, Gazment Bardhi e të tjerë – janë treguar besnike ndaj tij edhe në momentet më të vështira. Ata e mbështetën kur SHBA e shpalli “non grata” dhe kur Lulzim Basha e përjashtoi nga PD. Në shpërblim, Berisha u dha përparësi në listat për deputetë, mbrojtje politike dhe pozicionim të privilegjuar.
- Mungesa e alternativave. Pas përçarjes në PD, shumë figura me integritet janë larguar ose qëndrojnë në distancë. Në mungesë të elementëve të rinj e të besueshëm, Berisha është “i detyruar” të qëndrojë me të njëjtët njerëz. Nëse do të largonte këta besnikë të vjetër, kjo do të konsiderohej si një dështim personal dhe politik.
- Dëshira për kontroll absolut. Berisha ka ndërtuar një model partie ku gjithçka kontrollohet prej tij. Figura të dobëta, të diskredituara ose pa personalitet të fortë janë më të lehta për t’u komanduar dhe për t’i shërbyer atij pa kundërshtim. Ai nuk e toleron konkurrencën brenda partisë dhe i shmang bashkëpunëtorët që mund të sfidojnë autoritetin e tij si “udhëheqës suprem”.
- Stili i mbyllur politik. Berisha ka krijuar një rreth të ngushtë besnikësh, të cilët kanë përfituar nga ai ndër vite dhe janë të gatshëm të qëndrojnë pranë tij pa kushte. Ai preferon “besnikët e vjetër” dhe nuk hap dyert për emra të rinj me ide të freskëta, çka pengon modernizimin dhe hapjen e partisë.
Kjo mënyrë e të udhëhequrit është një nga shkaqet pse PD po has vështirësi serioze për t’u ringritur dhe për të rikthyer besimin e publikut. Ndërkohë, Berisha vazhdon të përsërisë se zgjedhjet e 11 majit janë vjedhur dhe se opozita nuk do t’i njohë ato. Kjo është një e drejtë politike, por është kthyer në një refren që PD e përsërit sa herë humbet – pa ofruar zgjidhje.
Ndërkohë që Partia Socialiste ka nisur punën në terren për zgjedhjet lokale pas dy vitesh, PD mbetet në konfuzion. Berisha dhe grupi i tij duhet ta provojnë në zgjedhjet lokale që PD është ende një forcë fitimtare – jo përmes refuzimeve dhe teorive të manipulimit, por me organizim dhe besim të ri.
